آمستردام، به عنوان آهنگی غمگین و افسرده با شعری قوی شناخته می‌شه که راوی داستان صیادان حرفه‌ای در هنگام استراحت در بندر آمستردام است و توسط Jacques Brel در سال ۱۹۶۴ اجرا شد. این آهنگ هیچگاه به صورت استدیو‌یی ضبط نشده و تنها دارای اجرا‌های زنده است.ترانه از ریتم پائین شروع شده و به تدریج اوج می‌گیرد که در اصطلاح موسیقی Crescendo نامیده می‌‌شود. ریتم اصلی و گوش‌نواز آهنگ از ثانیه ۵۶ شروع می‌شه و به تدریج بالا میگیره تا اوج آهنگ که از دقیقهٔ ۲ به بعد هست. اگر به اجرا دقت کنید، حس و حرکات خواننده و ارتباط با ریتم رو بسیار قوی می‌بینید که مشابه اجرای Charles Aznavour است که قبلا در اینجا دیده بودیم. جالب اینکه هر دو نفر سابقهٔ بازیگری در کارنامه هنری خودشون دارند.
Jacques Brel خواننده و آهنگ‌ساز بلژیکی در ۱۹۲۹ به دنیا آمد. او چندان در بین انگلیسی زبانها شناخته شده نیست اما کیفیت و سبک ترانه‌هایش مورد تمجید بسیاری از منتقدین موسیقی قرار گرفته است. ژاکوب برل علاوه بر موسیقی در زمینهٔ بازیگری و کار‌گردانی نیز فعال بود تا اينكه از سال ۱۹۷۴ پس از ابتلا به سرطان ريه كار هنري را ترك كرده و با قايق به دریا‌نوردی پرداخت. او در سال ۱۹۷۸ چشم از جهان فرو بست.
در صورت تمایل یا اگر سرعت اینترنت‌تون اجازه تماشا رو نمیده، میتونید آهنگ رو اینجا گوش کنید:
کلیپ وآهنگ رو می تونید از اینجا‌ها دانلود کنید:
دانلود آهنگ با فرمت mp3 از rapidshare
Lyric
Dans le port d’Amsterdam-Y’a des marins qui chantent-Des rêves qui les hantent
Au large d’Amsterdam-Dans le port d’Amsterdam-Y’a des marins qui dorment
Comme des oriflammes-Le long des berges mornes-Dans le port d’Amsterdam
Y’a des marins qui meurent-Pleins de bières et de drames-Aux premières lueurs
Mais dans l’port d’Amsterdam-Y’a des marins qui naissent-Dans la chaleur épaisse
Des langueurs océanes.
Dans le port d’Amsterdam-Y’a des marins qui mangent-Sur des nappes trop blanches
Des poissons ruisselants-Ils vous montrent des dents-À croquer la fortune
À décroisser la lune,-À bouffer des haubans- Et ça sent la morue
Jusque dans l› coeur des frites-Que leurs gross› mains invitent
À revenir en plus-Puis se lèvent en riant
Dans un bruit de tempête-Referment leur braguette
Et sortent en rotant.
Dans le port d’Amsterdam-Y’a des marins qui dansent-En se frottant la panse
Sur la panse des femmes-Et ils tournent et ils dansent-Comm› des soleils crachés
Dans le son déchiré-D’un accordéon rance-Ils se tordent le cou
Pour mieux s’entendre rire-Jusqu’à c› que tout-à-coup
L’accordéon expire-Alors d’un geste grave,-Alors d’un regard fier
Ila ramènent leur batave-Jusqu’en pleine lumière.
Dans le port d’Amsterdam-Y’a des marins qui boivent-Et qui boivent et reboivent
Et qui reboivent encore-Ils boivent à la santé-Des putains d’Amsterdam
D’Hambourg ou d’ailleurs-Enfin ils boivent aux dames-Qui leur donnent leur joli corps
Qui leur donnent leur vertu-Et pour une pièce en or-Et quand ils ont bien bu
Se plantent le nez au ciel-Se mouch’nt dans les étoiles-Et ils pissent comm› je pleure
Sur les femmes infidèles-Dans le port d’Amsterdam,-Dans le port d’Amsterdam.
شب آهنگ‌ها 